Neler oluyor bize?..

8 Temmuz 2008 Salı

İçim kurum dolu...
Nefes almakta gitgide daha çok zorlanıyorum.
Her tarafımdan çığlıklar yükseliyor. Ben hiçbirini anlamıyorum.
Kaosa sürükleniyoruz deniyor, ama kaosun tam göbeğindeyiz.
Onu istemiyoruz, buna sinirleniyoruz, ötekiler istifa etsin, şunlar sussun...
Böyle bağıralım, şöyle çağıralım, şunu yazalım, bunu çizelim......
Oysa her şey aslında ne kadar basit(ti)...
Duygularımızın bayrağını sallayıp dünyalar güzeli evimizde,
İnançlarımızın anıtı açmış kanatlarını gökyüzünde salınıyor...
Ve biz haykırıyorduk, seviniyor, gülüyor, üzülüyor, ağlıyorduk.
Omuz omuza zıplayıp, birbirimize sarılıyorduk.
Peki ne oldu şimdi bize?
Nelerin peşinde, kimlerin ardına düşüp debelenmekteyiz bu bataklıkta?
Umutlarımız kanatlarımızdı bizim; Kim kırdı, nasıl kırdı da acılar içinde kıvranmaktayız böyle...
Peki ne oluyor bize neler oluyor kardeşler?
Kırıldık döküldük ve kırıp dökmeye yürüyoruz uygun adım.
“Yaşasın sokak futbolu”... “Üç korner bir penaltı” diye diye nelere, kimlere özendik?
İthal malı eşofmanlar, pahalı bir futbol topu mudur aklımızı çelen?
Şişkin egolar ve parlak ışıklar mıdır bizim özlemlerimiz?
Sevgimizin bedelini mi tahsil etmek istiyoruz artık?
Sokak futbolunun kurallarını kim koyar kardeşler? Biz mi, onlar mı?
Bizim yerimiz neresidir? Biz nerede durmalıyız şimdi nerede duruyoruz?
Gökyüzünde tek başına süzülmekteyken şimdi ne oldu da köpekbalıklarıyla yarışmaya heveslendik?
İçim kurum dolu kardeşler...
Nefes almakta gerçekten zorlanıyorum artık.
Silkelenmem gerek.
Silkelenmemiz gerek.
Temizlenmemiz ve arınmamız gerek ki...
Kat kaloriferi gibi mırıl mırıl değil
Haysiyetli bir odun sobası gibi gürül gürül yanalım.
Tekrar..
Hemen..